สื่อมัลติมีเดียกับ Asian Civilisations Museum

สื่อมัลติมีเดียกับ Asian Civilisations Museum
ช่วงที่เราไปเป็นการจัดเสนอเรื่องราวของพุทธศาสนาในเอเชียชื่อ On the Nalanda Trail : Buddhism in Indai, China&Southeast Asia ดูชื่อเรื่อง ก็คิดอยู่ในใจว่าคงจะมีรูปปั้นพระพุทธรูปวางเต็มเรียงรายอยู่แน่ๆ เข้าไปจะเหมือนกับเข้าวัดแถวอยุธยาหรือเปล่าหนอ ไม่ค่อยอยากเข้าเท่าไหร่เพราะต้องเสียค่าเข้าอีกคนละ 20 เหรียญสิงค์โปร์ (เอา23บาทคูณเข้าไป อึมส์ แพงแฮะ) แต่ที่นี่มีรายการลดราคาสำหรับผู้สูงอายุเกิน 60 ปี และถ้าเวลา 1 ทุ่มไปแล้ว ตั๋วจะได้ ครึ่งราคา เราก็รอจนได้เวลา1 ทุ่ม เพื่อซื้อตั๋วลดราคา10$ sg (ทะเลเรียกพี่ พวกนี้เหยียบน้ำทะเลจืด เป็นส่วนใหญ่) ส่วนผู้เฒ่าเกิน 60 ปี (ใครล่ะนี่!อิอิ) ครึ่งราคา 5$ sg ดีใจจังสตังค์ไม่ลด เราเดินขึ้นบันไดไปชั้นสองแล้วเลี้ยวเข้าไปประตูทางซ้ายมือก็พบกับเกริ่นนำในการแนะนำประเทศสิงคิโปร์ ผู้ค้นพบ การพัฒนาเมือง สิ่งละอันพันน้อยเก็บมาเล่าทั้งหมดโดยมีหน้าจอทัสกรีน และหูฟังให้เลือกกดฟังตามหัวข้อที่สนใจ มีชุดทัสกรีนในแต่ละหมวดหมู่จะมีเนื้อหาที่เกี่ยวข้องและสัมพันธ์กัน

ภาพจำลองเมือง และแม่น้ำบริเวณ ปากอ่าว

ห้องประวัติศาสตร์สิงค์โปร์ มีสื่อมัลติมีเดียทุกหัวข้อ

เราสามารถชมพิพิธภัณฑ์ด้วยตนเองได้ โดยไม่ต้องอาศัยไกด์นำชมก็เข้าใจเป็นอย่างดี (ไม่ใช่รูปแบบเอาสิ่งของเก่าๆมาวางแล้วบอกว่าคืออะไรมาจากไหนอายุเท่าไหร่โดยไม่ได้บอกว่าเกี่ยวข้องกับเนื้อหาอื่นๆของพิพิธภัณฑ์แต่อย่างใด) ภาพที่เห็น มีเป็ดยางโชว์ เป็นกิจกรรมทางน้ำที่มีการแข่งขันลอยเป็ดกันในแม่น้ำ ภาพจำลองบ้านเรือนริมแม่น้ำ การพัฒนาเมืองในอนาคต มีบอกไว้ในบอร์ดจัดแสดงด้วยเช่นกัน

จะเห็นเป็ดยางใส่แว่นสีเหลืองสด จัดแสดงภายในกล่องกระจก
มีจอทัสกรีนให้เลือกฟังในแต่ละเรื่องได้

มีร้านอาหาร Indo China อยู่ปีกซ้ายอาคาร ไม่แน่ใจว่าการตกแต่งร้านแบบนี้มานานแล้วหรือว่า จัดเพื่อให้เข้ากับการแสดงที่อยู่ในพิพิธภัณฑ์

หลังจากนั้นเราก็เข้าไปยังห้อง On the Nalanda Trai มีไกด์สาวดูเหมือนจะกำลังฝึกงาน ยืนดักรออยู่หน้าประตูเชิญชวนให้ใช้บริการนำชม
เรารีบเซย์โนเพราะกะจะถ่ายภาพ และเดินไปตามที่สนใจ ไม่ค่อยชอบไปตามขั้นตอน คือมุ่งที่จะดูเทคนิค มากกว่าหาความรู้เรื่องศาสนา และยืนอยู่ที่ใดที่หนึ่งนานๆว่างั้นเหอะหรืออีกอย่างก็คือกลัวมองแต่ปากและแปลความหมายจนไม่ได้มองวัตถุสิ่งของ ขออ่านเอาเองสเนทๆฟิชๆดีกว่า ห้องแรกที่เราเข้ามามืดมาก มีหนังสารคดีประกอบเพลง ฉายลงไปบนทางเดิน เราเอาเท้าไปเดินเหยียบเล่นได้ ส่วนมุมที่สองฉายขึ้นบนหัว ต้องเงยหน้ามอง เป็นวีดีโอสั้นๆวนเวียนไปมาเหมือนกันจำไม่ได้ว่ามีอะไรบ้างเพราะ เดินมาอีกหน่อยก็มีอีกผนัง อันนี้ฉายเข้าข้างฝาเดินมาหน่อยก็โผล่มาเข้า ที่สว่างขึ้นอีกนิด

การจัดแสดงโชว์สิ่งของที่นี่ค่อนข้างจะมืด ประมาณการดูแล้วคงไม่เกิน 5 -10 แรงเทียน หลอดไฟที่ใช้เป็นหลอดเล็กๆเหมือนโคมไฟส่องเครื่องประดับติดเรียงกันเป็นระยะ ตัวโคมเป็นสีดำ กลมกลืนกับตู้ที่จัดแสดง (ถ้าเคยเข้าดิสโก้เทคก็จะชินประมาณว่าดูไปเต้นไปได้ ไม่มีใครเห็น)

อ่านต่อ การถ่ายภาพในพิพิธภัณฑ์