วันพุธที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2551

หิ้วกล้องท่องพิพิธภัณฑ์สิงค์โปร์

พิพิธภัณฑ์ในเมืองมะละกา มาเลเซีย

การเดินทางท่องเที่ยวพิพิธภัณฑ์ในครั้งนี้เราเริ่มต้นกันที่มะละกาก่อน โดยนั่งสายการบินต้นทุนต่ำ (และก็คาดไว้ว่าคงจะบินไม่ต่ำไปกว่ายอดตึกสูงๆในสิงค์โปร์ เหมือนราคาต้นทุน ) เราบินลัดเลาะไปลงที่สนามบินกัวลาลัมเปอร์ก่อน แล้วสาวแสนสวย(เริ่ด เชิดหยิ่งของเรา)ก็ไปใช้เสน่ห์ปลายลิ้นจับแท็กซี่มาได้หนึ่งคันในราคา 198 เหรียญริงกิต (ประมาณ 1,980 บาท) เพื่อนั่งยาว 2 ชั่วโมง ไปยังเมืองมะละกากันเลย โดยไม่ต้องเสียเวลาเข้าไปเตร็ดเตร่ดเตร่ หารถราในกรุงกัวลาลัมเปอร์ให้เสียอารมณ์เธอ
ถนนผู้ดีในช่วงตรุษจีน
อันที่จริงแล้วเราควรจะเล่าเรื่องพิพิธภัณฑ์ในเมืองมะละกาก่อน เพราะเราไปแวะชมที่นั่นมา 2 วัน 2 คืน ที่นี่กำลังอยู่ในช่วงเทศกาลตรุษจีนด้วยและในคืน วันที่ 22 กพ.51 นั้นก็เป็นวันสุดท้ายของการปิดเทศกาลก็มีการเฉลิมฉลองกันอย่างยิ่งใหญ่บนถนน Jonker walk ซึ่งเป็นงานที่ยิ่งใหญ่สนุกสนาน มีผู้คนแออัดยัดเหยียดกันเต็มท้องถนน(แน่นขนาดไหนก็ประมาณว่าอาจจะเสียตัวขณะเดินตามท้องถนนได้) ตึกรามบ้านช่องประดับประดาโคมไฟตลอดทั้งเมือง ฟังดูแล้วน่าตื่นเต้นชวนติดตามเหมือนกัน แต่ว่า เราเกิดอยากจะเล่าเรื่องที่สิงค์โปร์ขึ้นมาเฉยๆซะอย่างงั้น (ตามวัยที่เริ่มกลับทิศทาง) คงเป็นเพราะความคิดเห็นส่วนตัวและประกอบกับเคยไปอยู่ที่สิงค์โปร์มาบ้างแล้ว หลายครั้งหลายคราแต่ไม่เคยรู้อะไรเลยนอกจากว่าที่นี่เป็นแหล่งรวมสินค้าทางเทคโนโลยี มาทีไรก็ต้องได้ซื้อของติดไม้ติดมือกลับบ้านไปทุกที กล้องถ่ายภาพตัวแรกในชีวิต ก็ซื้อที่สิงค์โปร์นี่เองกล้องตัวที่สองสามและกล้องถ่ายวีดีโอก็ซื้อจากที่นี่และคราวนี้ก็ได้กระเป๋าเป้ใส่กล้องกลับมาด้วยเช่นเคย
ถนน Jonker walk จัดงานฉลองเทศกาลตรุษจีน เวลาประมาณ 2 ทุ่ม มีผู้คนมาเที่ยวงานคับคั่ง
เรานั่งรถบัสจากเมืองมะละกา เข้าสิงค์โปร์ ด้วยราคาเพียงคนละ 15 ริงกิต (150 บาท) ใช้เวลา 4 ชั่วโมงครึ่ง วิ่งลงไปปั๊มพาสปอร์ต ออกจากมาเลเซีย
แล้ววิ่งลงไปปั๊มพาสปอร์ตเข้าสิงค์โปร์ ด้วยความรวดเร็วและราบรื่น แล้วกลับขึ้นรถบัสคันเดิม การเข้าออกด่านตรวจง่ายๆสบายๆ เจ้าหน้าที่ยิ้มแย้ม ดีมาก
(สำหรับผู้ที่ความจำไม่ดีกรุณาจดทะเบียนรถใส่ฝ่ามืออรหันต์ไว้ด้วย เพราะรถมีหลายคันมาก) รถจะมาจอดที่จุดรถอยู่ฝั่งตรงข้ามร้านเจ้ดี (Jedee) เป็นร้านอาหารที่อยู่ตรงไฟแดงหัวมุมถนนพอดี ถนนสายนี้มีวัดแขก วัดจีน วัดฮินดู เรียงรายติดๆกันไปจนสุดซอย
จากนั้นเราก็เรียกแท็กซี่ไปยังที่พักใกล้ๆใจกลางเมืองสิงค์โปร์ เพื่อความสะดวก ในการเดินชมเมืองได้อย่างทั่วถึง แต่ขากลับก็ต้องอาศัยรถแท็กซี่นั่งกลับมาทุกครั้ง เพราะเดินไปกันไกลมากเดินกลับไม่ไหว (ตามประสาวัยรุ่นตอนปลายสายอาชีพ)

อ่านต่อ พิพิธภัณฑ์ใน ประเทศสิงค์โปร์

1 ความคิดเห็น:

Unknown กล่าวว่า...

ดูภาพได้ที่
http://picasaweb.google.com/spycute